Lieve, een stille en bescheiden kracht, vooral achter de schermen op onze school, neemt ook enigszins in stilte afscheid. Ze wilde ons echter nog graag deze boodschap meegeven.

De start

Na een telefoontje van toenmalig directeur Lucien Van Craenendonck naar onze familievakantie in Italië eind augustus 1999 ben ik redelijk holderdebolder in september begonnen om fulltime godsdienst te geven in de eerste graad. Enkele jaren later kreeg ik ook een opdracht in het derde en vierde jaar en geleidelijk aan werd dat alleen het derde jaar. Als klastitularis van vooral 3 lichamelijke opvoeding en sport, heb ik het lesgeven ervaren als pittig, uitdagend, maar des te bevredigend als ik erin slaagde om leerlingen toch een kritische stem mee te geven en sociaal bewogen te leren zijn. 

Evoluties door de jaren heen

Er was steeds een constante: leerlingen tastten telkens af hoe ver ze konden gaan, maar ik heb ze toch vooral als positief ervaren. Als je oog hebt voor hun persoonlijke verlangens en noden, zijn het stuk voor stuk schatten. Op vlak van leerlingenbegeleiding hebben we wel ervaren dat veel jongeren meer en meer worstelen met zichzelf en ze toch vaak grote rugzakjes meedragen. 

De school is veranderd in enkele opzichten. Ik denk dat er meer en meer oog is voor het socio-emotionele welzijn van onze jongeren, en dat kan ik alleen maar toejuichen.

Op vlak van verwachtingen naar het personeel toe, heb ik toch de indruk dat er meer en meer van hen gevraagd wordt, zowel door de overheid als de ouders, en ik merk soms dat de draagkracht van het personeel wel erg onder druk komt te staan. Bij deze wil ik toch nog meegeven dat ik hoop dat er veel meer aandacht komt voor het welzijn van leerkrachten, directie en het personeel tout court.

Als je op het einde van je carrière terugblikt, komt er een tsunami van herinneringen naar boven: de heerlijke sportstages, waar ik mijn grenzen heb verlegd, maar ook veel, heel veel gelachen heb, mede dankzij Geert Van Gorp. Ik heb zalige gesprekken gevoerd met mijn ‘harde’ kern:  Lut Cools, Johan Leysen (mijn tandem), Tim Aerts, Magda Nijs, Lief Lommelen en wisselend andere collega’s. 

Tussendoor probeerden we onze leerlingen LOS op te voeden. Het bewijs dat dat toch af en toe gelukt is, zijn enkele oud-leerlingen, die nu lesgeven, zoals Sofie, Daisy en Koen. De Europese uitwisselingen of relatiedagen zorgden onder andere voor een extraatje in mijn opdracht. Voor de lessen godsdienst kon ik steevast rekenen op de hulp of ideeën van mijn collega’s. 

Op een bepaald moment kreeg ik de kans om leerlingenbegeleidster te worden en ik kan vertellen dat ik in een droomteam terecht ben gekomen, waardoor ik steeds met een goed gevoel naar school vertrok. Ondanks de vele problemen van leerlingen, hebben we ook veel gelachen. De hoeveelheid gelijkgestemde gedachten die ik met Veerle heb uitgewisseld, zijn niet op één hand te tellen. Ik kreeg energie van mijn collega’s en de directie!

Ik ben dan ook het meest trots dat ik mocht deelnemen aan dit team. Natuurlijk ben ik ook fier op de momenten dat een leerling aangaf dat zij of hij verder kon. Dan kon ik met een verlicht hart naar huis fietsen.

Pensioen

Op pensioen gaan heeft in de eerste plaats het voordeel dat je meer tijd krijgt om eens even helemaal niets te plannen en alles op je af te laten komen. Tegelijkertijd gonst het in mijn hoofd toch al van plannen: er kunnen ‘zijn’ voor mijn vier lieve kleinkinderen, mijn echtgenoot, Dirk, vrienden, mijn huishoudelijk werk op een rustiger tempo uitvoeren, alle tijd voor mijn nieuwe hobby, golf, nemen, reizen buiten het hoogseizoen, of eens binnenspringen op school.

Tijdens de vakanties stond er vroeger steevast een reis gepland: met onze kinderen was dat vooral in Europa (grotendeels Italië) en toen de kinderen het huis uit waren, gingen onze bestemmingen wat verder weg (Namibië, Costa Rica, Botswana) . Er staan nog wel verschillende bestemmingen op onze bucketlist, maar de tijd wijst wel uit wat het wordt.

Je pensioen is het afsluiten van een fase in je leven, maar het pensioen wordt een tijd waarin je de vruchten plukt van de voorgaande tijd, waar je mooie ontmoetingen beleeft, ervaringen meemaakt en herinneringen gemaakt worden.

Dank aan jullie allen om mee te zorgen voor die herinneringen! 

Laatste woorden

Wat ik wil meegeven voor de komende jaren: zie je leerlingen graag, ook al kunnen ze soms uitdagend zijn. Draag zorg voor je collega’s, maar zeker ook voor jezelf. Probeer te genieten van je werk, bouw mee aan een positieve maatschappij, want we snakken naar die positiviteit.