“Het is goed geweest.”

We zwaaien Ingrid Gils uit, gepassioneerd reiziger, bibliofiel, en bovenal: een leerkracht Frans met een gouden hart. 

Na een loopbaan van maar liefst 41 jaar, is het tijd om de periode op de Rozenberg af te ronden. In schoonheid, want Ingrid had tijdens haar laatste schooljaar stuk voor stuk fijne klassen en kan met de hand op het hart zeggen: het is goed geweest. Ze heeft als voorbereiding op dit interview herinneringen opgehaald, die ze graag met ons deelt.

Ingrid, neem ons eens mee terug in de tijd. Hoe ben je hier op de Rozenberg terechtgekomen? 

“Mijn eerste dag hier was op 1 september 1982. Na een studie Latijn-Wetenschappen en een opleiding tot romanist, ging ik solliciteren op de Rozenberg, vanwege de goede reputatie van de school. We spraken toen trouwens nog niet over ‘de Rozenberg’, maar over het Heilig Hartlyceum voor de aso-richtingen, en het Technisch Instituut Onze-Lieve-Vrouw voor tso. 

Er studeerden dat jaar vrij weinig romanisten af, ik kon op wel negen scholen beginnen. Hier waren we echter ook met zeven kandidaten in de running en ik dacht dat ik de selectie niet zou halen. Ik was een groentje en anderen hadden al meer ervaring in de klas.” 

Wat kon jij dan bieden wat de rest niet had? 

“In die periode startten de Molse scholen met het vso, het vernieuwde secundair onderwijs. Er ontstonden nieuwe studierichtingen, zoals techniek-wetenschappen en farmaceutisch assistent. Bovendien zouden er voor het eerst ook jongens kunnen inschrijven op de toenmalige meisjesschool instromen. 

Ik denk dat de zusters, die toen de gesprekken leidden, voor mij gekozen hebben omdat ik als student tijdens de vakanties taalkampen begeleid had. Dat zou goed van pas kunnen komen bij het nieuwe soort leerlingen dat de school binnentrad.”

En hadden ze gelijk? 

“Ja, ik denk het wel. Het ging me goed af. Ik ben vroeger altijd bij de scouts geweest en heb ook CM-kampen begeleid, dus werken met jongeren was echt wel mijn ding. Ik ben volledig gestart in de nieuwe technische richtingen en heb daar eigenlijk altijd graag lesgegeven. Er was weinig afstand tussen ons, wat ik erg aangenaam vond. Er waren zeker ook wel eens sjarels bij, en het was niet altijd gemakkelijk, maar over het algemeen heb ik er altijd met plezier en liefde lesgegeven.” 

Welke evoluties heeft je carrière nadien nog doorgemaakt? 

“Ik ben minder lesuren gaan opnemen vanaf het moment dat ik kinderen had, en toen er plaats voor mij was, ben ik doorgestroomd naar de aso-klassen. Verder heb ik ook de start van de uitwisselingen meegemaakt, waar ik mij jarenlang voor ingezet heb.” 

Je bent iemand die ongelofelijk graag reist, he? 

“Ja, enorm. Niet alleen de uitwisselingen waren mijn passie, ik heb ook jarenlang de Parijsreis begeleid. Op een bepaald moment ben ik wel gestopt met reizen, toen ik besefte dat de verantwoordelijkheid wel erg groot was. Een paar leerlingen moderne talen belandden in het ziekenhuis in Zwitserland na een dagje rodelen, waarna ik besefte dat het ook anders had kunnen aflopen.” 

Ook in het dagelijks leven op school zullen er veel zaken veranderd zijn door de jaren heen. 

“Oh, ongelofelijk veel! Ik herinner me de vroegere leraarskamer, met slechts twee genderneutrale wc’s voor al het personeel. Tijdens de speeltijd moesten we staan aanschuiven. Het waren echt andere tijden; er was nog een rookruimte, we hadden te weinig plaats om tegelijk te eten, we moesten zelf de afwas doen. Ook voor de lessen was het sleuren met bandopnemers en projectors en moesten we stencils maken als we kopieën nodig hadden.” 

Heb je moeite gehad met de technologische ontwikkelingen, en bijvoorbeeld de intrede van de iPad op school? 

“Goh, de hele maatschappij is veel veranderd. Leerlingen hebben meer afwisseling nodig, en daar heeft niemand schuld aan, we leven nu gewoon in een andere wereld. Vooruitgang is niet tegen te houden, maar voor mij is het nu echt wel tijd om een stapje opzij te zetten. De modernisering van het secundair onderwijs laat ik liever aan mijn jongere collega’s over.” 

Wat ga je het meest missen? 

“In de eerste plaats mijn leerlingen en de sociale contacten die ik hier had. Ik heb echt altijd graag lesgegeven. In de richting moderne talen gaf ik altijd Frans in het vijfde én het zesde jaar, en daarvoor kon ik echt een hechte band met mijn leerlingen opbouwen. 

Ik heb zulke fijne herinneringen aan de bezinningsdagen, de inspirerende gesprekken met de leerlingen daar, de karaoke-avonden met verkleedpartijen, de onvergetelijke “Drieboomkesbergverhalen” die voor altijd “Drieboomkesberg” zullen blijven, de grote Chrysostomosfuiven van vroeger, waar ik altijd de tweede shift aan de kassa deed om zoveel mogelijk oud-leerlingen te zien.  

Natuurlijk koester ik ook de fijne contacten met collega’s tijdens de talrijke activiteiten die de sfeer op onze school heel warm maakten. Ik heb heel wat collega’s die nog van mij les hebben gehad, en ik ben vooral fier dat een aantal van hen ons mooie vak Frans zal blijven onderwijzen.” 

Wat zijn je plannen, nu er meer tijd gaat vrijkomen? 

“Dat ga ik rustig op mij af laten komen. Eerst ga ik mijn bureau thuis leegmaken. Ik heb tijdens al die jaren niks durven weggooien, het zou nog maar eens van pas kunnen komen. Ik heb dus 40 jaar geschiedenis verzameld, dus dat zal nog een heel karwei worden. 

Verder ga ik ook wat meer tijd met mijn vijf kleinzonen kunnen doorbrengen, die best ver weg wonen. Daar kijk ik ook wel echt naar uit.” 

Heb je nog laatste wijze woorden voor je collega’s, of voor jonge beginnende leraars?

“Als je voor het onderwijs kiest, moet je vooral jonge mensen graag zien. Bovendien vind ik dat je zeker buiten de lijntjes moet kleuren en ook eens je eigen ding moet kunnen doen. Als je genoeg ervaring hebt opgebouwd op een bepaald moment, mag je je eigen stempel echt wel drukken. 

Zo vond ik het heerlijk om in mijn persoonlijke bibliotheek te duiken en boekjes mee te brengen voor mijn leerlingen, zodat ik ze iets anders kon bieden dan wat er in de handboeken stond. Hopelijk heb ik mijn passie voor literatuur op die manier kunnen doorgeven.”

Daar ben ik van overtuigd. Je mag terugkijken op een mooie carrière. Bedankt voor het fijne interview. Je hebt er weer een warm gesprek van gemaakt, zoals je dat altijd deed. Het ga je goed!

Tekst: Nienke van Son